Tour des Alpes & Ventoux (1)
September 2006
Inhoud
- Op grote hoogte: Col de la Bonette
- De grote dag; Le Mont Ventoux
Plannen maken
Reeds in de zomer van 2005 hoor je tijdens de wekelijkse fietstochten van de pedaleurs van de Cyclist de woorden “ Alpen en Dolomiti “ voorzichtig fluisteren in het peloton. Een afvaardiging van onze groep maakt begin september 2005 een fietsuitstapje naar het Sauerland. Alhoewel ik later mocht vernemen dat het mooie dagen waren bleek het voor sommige toch te weining sportieve uitdaging te bieden. Met name Edwin probeert diverse leden van de vaste fietskern te pushen om in zomer van 2006 een fietsvakantie te plannen in de Franse Alpen. Reeds in november wordt een eerste bijeenkomst georganiseerd in ons clublokaal en worden de contouren van een naar later blijkt prachtige fietsweek zichtbaar. Unaniem wordt besloten om een vijfdaags bezoek te brengen aan Franrijk, eerst drie dagen in Barcelonnette en aansluitend twee dagen in de buurt van de Mont Ventoux.
De leden hebben ruimschoots de tijd om hun deelname te overwegen, eerst eind april sluit de inschrijftermijn. Inmiddels heeft zich een werkgroep gevormd bestaande uit Jean, Maurice en mijn persoon om de organisatie van deze fietsvakantie gestalte te geven. Tijdens de jaarvergadering verzorgd Maurice een mooie presentatie over de plannen zoals die tot dan zijn uitgewerkt. Er wordt duidelijkheid over programma, ritten en kosten verstrekt en ik merk dat het op diverse plaatsen begint te kriebelen. Tijdens de jaarvergadering melden zich de volgende leden reeds aan: Jean en Ger Roks, Iwan en Patrick Linckens, Jos Braam, Guilbert Blom, Breur Jacobs, Maurice In de Braek en uiteraard mijn eigen persoon. Bij Edwin blijkt een probleem rondom de verlofgoedkeuring te zijn ontstaan. Diverse andere leden hebben nog even tijd nodig. Voor eind april meld Patrick Harings zich nog aan en komt de teller zodoende op 10 deelnemers. Diverse andere leden haken af, elk met een voor hen moverende reden.
De voorbereidingen
Vanaf eind april draait het organiserend driemanschap op volle toeren. Er worden taken verdeeld en werkafspraken gemaakt. Diverse zomeravonden worden bij mij thuis in de keuken of op het terras doorgebracht. Er wordt druk vergadert en overlegd steeds met de intentie om er voor iedereen een mooie fietsweek van te maken.
Prachtige herinneringen aan onze fietsvakantie in 2006 rondom Barcelonnette en bij de Mont Ventoux zijn te vinden in een drietal albums door te klikken op onderstaande foto's.
In de loop van de maand mei heeft Maurice een tweetal hotels gereserveerd en is de Tour des Alpes & Ventoux een feit. Jean en Maurice buigen zich uitgebreid over de Michelin-kaarten en voorzichtig worden de contouren van de eerste ritten helder. Het enthousiasme neemt toe. Tot aan de zomervakantie volgen de meeste deelnemers het clubprogramma doch vanaf eind juli verneem ik dat alle deelnemers de voorbereidingen beginnen te intensiveren. Zo snuffelt Jos tijdens zijn vakantie aan enkele oostenrijkse bergpassen, heeft Jean opeens elke vrijdag vrij, en moet Guilbert zich vrije tijd “stelen” tijdens de werkzaamheden van een flinke verbouwing thuis. De gebroeders Linckens weten, ondanks drukke zakelijke beslommeringen, toch regelmatig een paar uurtjes vrij te maken om wat extra kilometers maken vaak in gezelschap van locomotief Patrick H. Onze Breur is inmiddels afgezwaait bij de gemeente Valkenburg aan de Geul en legt heel zorgvuldig en rustig de basis voor een ijzersterke conditie. Maurice, Ger en ikzelf hebben ingeschreven voor de tourversie van Luik-Bastenaken-Luik op zaterdag 12 augustus. Als gevolg van slechte weersvooruitzichten wordt een dag van te voren besloten om niet te starten. Een misser van de eerste orde, het is die zaterdag droog en goed fietsweer. Ook zij hebben nog genoeg momenten gevonden om hun conditie aan te scherpen. De natte augustusmaand bezorgde ons allen toch enige hoofdbrekens, drie sterritten moesten vroegtijdig worden afgebroken als gevolg van fikse regenbuien. De spanning bij de deelnemers begint op te lopen.
Op 20 augustus rond ik ons programmaboekje af en met heel veel plezier stop ik het, vlak voor het weekend, bij alle deelnemers in de bus. Het programmaboekje is voor mij een eerste opstap naar ik mag hopen hele fijne week. Er volgen telefoontjes en mailtjes die mij bevestigen dat alle deelnemers met heel veel plezier uitkijken naar onze fietsweek én dat het groepsgevoel toeneemt. In de laatste dagen van augustus rond iedereen zijn voorbereiding af en stel ik vast dat iedereen een goede conditie en motivatie heeft om ons avontuur aan te gaan.
Op de donderdag voor ons vertrek rijden Breur en ik voor de achtste keer mee in de Preuvenetour, we doen ons nog even goed pijn tijdens de klimtijdrit aan de achterkant van de Camerig. We missen net het podium. Op vrijdag 1 september brengt iedereen zijn fiets, materiaal en bagage naar Patrick, de bus wordt tot in de nok volgeladen. Er is een voorraad aan drank en proviand die volgens sommigen genoeg is voor een verblijf van 14 dagen. Ik voel de spanning bij de pedaleurs en constateer ook her en der een zenuwachtig lachje. Op de valreep wordt nog besloten om het vervoer van de fietsen te verzekeren, één telefoontje van Patrick is hiertoe voldoende. Rond de klok van 18.00 uur gaat iedereen huiswaarts en treft aldaar zijn laatste voorbereidingen en zal, naar ik mag aannemen, iedereen op tijd zijn bed hebben opgezocht. Zelf kijk ik rond 21.30 uur nog even op de website van Barcelonnette, gelukkig…. de weersvooruitzichten zijn prima en ik signaleer ook nog een berichtje dat de Col d’Allos afgesloten zou zijn door wegwerkzaamheden, oei… niet vergeten door te geven aan Jean en Maurice. Ik neem afscheid van Mariëlle, Niels en Vincent, ze wensen mij het allerbeste. Ik zie aan hun gezichten dat ze me dit uitstapje meer dan gunnen, zij weten immers als geen ander wat er allemaal is aan vooraf gegaan. Rond 22.00 uur val ik in slaap en naar ik aanneem zullen alle fietsvrienden inmiddels ook in dromenland zijn.
De heenreis
Iedereen is stipt op tijd, om 5.45 uur komen we samen ten huize van Breur aan de Kruisstraat. Ik stel vast dat alle deelnemers goed gemutst zijn en al genoeg praatjes hebben, de eerste grappen en grollen zijn een feit. De buren van Breur hebben geweten dat een aantal cyclisten op reis zijn vertrokken. Nadat we Jean in Ingber hebben opgepikt gaan we even voor 6.00 uur op pad, Maurice leidt ons via Battice richting Luxemburg alwaar we aansluiting krijgen op de Route de Soleil. Het valt mij op dat Maurice niet alleen op fiets gas geeft maar ook in zijn Peugeot. De gebroeders L rijden vol in de wielen en kunnen zonder enige moeite volgen. Het terugvallen bergop wordt door chauffeur Patrick ruimschoots goed gemaakt in de afdalingen.
Even na Metz, het is 8.45 uur, worden de benen gestrekt en is er tijd voor koffie. De sfeer is goed. Het doet me veel plezier te zien dat iedereen er zin in heeft. Guilbert neemt het stuur van Maurice over, Iwan van broer Patrick en Ger neemt mij plaats in. In Frankrijk worden we welkom geheten door vele luchtballonnen, een prachtig en vredig aanzicht. In onze auto is even twijfel of de auto van Maurice voor of achter ons rijdt, we rijden door en sporen de ontsnapte broers Linckens op. Plots gaat mijn telefoon, geen goed bericht, de auto van Maurice hapert, ze staan langs de snelweg. Guilbert, met zijn kennis van auto’s, heeft vastgesteld dat er echt iets mis. Wij zoeken de eerst volgende parkeerplaats op en wachten in spanning af hoe dit gaat aflopen. Enige tijd later blijkt dat de koppelingsplaten stuk zijn en dat de auto moet worden afgesleept naar een garage die gelegen is op circa 40 km van de snelweg. Er volgt telefonisch overleg en in goede samenspraak wordt besloten dat twee auto’s de reis vervolgen richting Barcelonnette. Maurice, Guilbert, Jean, Jos én een defecte Peugeot blijven achter. Een domper voor iedereen!
Wij vervolgen onze weg, het is stil in de auto, onze gedachten zijn bij onze kompanen. Er is regelmatig telefonisch contact, er gaan uren voorbij zonder dat er bij die garage iets gebeurt. Wij proberen ons een beeld te vormen hoe onze kompanen, inclusief bagage, ergens op de stoep voor een Renault-garage bivakeren. Gelukkig schijnt de zon. Onze reis verloopt voorspoedig, rond 15.00 uur verlaten we de snelweg in Grenoble. De bus wordt even volgetankt en een ijsje blijkt een lekkere versnapering. Voor we het in de gaten hebben zijn de gebroeders L ons weg, ze zijn in geen velden of wegen meer te bekennen, zouden dit voortekenen zijn ? Inmiddels vernemen wij dat vervangend vervoer noodzakelijk is doch ook dit laat geruime tijd op zich wachten. Rond 17.00 uur komt het verlossende telefoontje, er staat een splinternieuwe VW Jetta gereed en “de race” naar Barcelonnette kan beginnen. Wij wensen onze kompanen goede reis en drukken hen voorzichtigheid op het hart.
Even na 18.00 uur arriveren wij in Barcelonnette. Op het moment dat wij de parkeerplaats oprijden staan de gebroeders L ontspannen op ons te wachten, 1-0. We worden prima ontvangen in hotel Azteca, de kamers zijn keurig en er is een ruimte om de fietsen op te bergen. Rond 20.00 uur begeven wij ons naar restaurant Les Voutes om aan te schuiven voor het diner. Een gezellige zaak met een naar later blijkt een goede (franse) keuken. Het “diner ” van de achterblijvers blijkt weinig goeds te bevatten, ook dit is een tegenvaller. Gelukkig kunnen deze mannen iets hebben ! We genieten van een heerlijk diner inclusief een Heineken en/of een door Iwan uitgezicht glas witte frisse wijn. Rond 23.00 uur vernemen wij dat onze kompanen Gap hebben gepasseerd en dat we ze rond 0.00 uur kunnen verwachten. Wij zijn het erover eens dat ze nog een rot stuk weg voor de boeg hebben, zeker in de duisternis. Wij besluiten om te wachten dat ze er zijn en vermaken ons een uurtje in het plaatselijk café waar in het weekend de malloten uit de bergen hun vertier zoeken. We maken ook kennis met de echtgenote van de uitbater van de lokale fietswinkel waar naar later blijkt nog diverse aankopen worden verricht. Wij vertellen haar dat Patrick L in het jaar 2000 kampioen van Nederland is geweest bij Amateurs, ze is onder de indruk en wil ons iets te drinken aanbieden. Wij moeten haar vriendelijke aanbod helaas weigeren omdat wij ons naar het hotel begeven om onze fietsmaten te verwelkomen. En jawel hoor om 0.15 uur arriveren ze, doodmoe en kapot. Iedereen is blij dat ze er zijn en dat de groep wordt herenigt. Na een kort praatje zoekt iedereen zijn bed op. Wat een dag!