Tour des Alpes & Ventoux (3)

Richting de Mont Ventoux

Iedereen is vroeg uit de veren, het ontbijt is immers om 8.00 uur gepland. Voordien is alle bagage gepakt en ingeladen. De fiets van Breur is pico bello. We nemen afscheid van de patron van hotel Azteca en gaan op weg naar de volgende uitdaging. De reis verloopt prima mede dankzij de TomTom in de VW Jetta. Wij rijden door een prachtig bergachtig landschap met ruige kloven en rotsen aan weerszijde van de weg. Breur heeft behoefte aan frisse lucht, we stoppen even om de benen te strekken en samen wat te dollen en lachen. Iets verder ontdekken we de contouren van de Ventoux en op een parkeerplaats hebben we de eerste blik op de Kale Berg.

Prachtige herinneringen aan onze fietsvakantie in 2006 rondom Barcelonnette en bij de Mont Ventoux zijn te vinden in een drietal albums door te klikken op onderstaande foto's.

Er is geen wolkje aan de lucht. Rond 12.30 uur arriveren we in Sault, het is er een drukte van jewelste, er is immers markt. Onze hotelier weet wat coureurs zich wensen en regelt snel een mooie tafel op het marktpleintje. Er volgt een uitgebreide lunch met voor sommigen veel frites. Ik hoop niet dat we nog gaan fietsen, ik ben suf en duf na zo een stevige maaltijd. Maar ik hoor al vrij snel dat we om 15.30 uur vertrekken voor de route door de Gorges de la Nesque. Volgens Jean een vlak rondje van 55 km. Natuurlijk sluit ik mij aan. Ik heb moeite met het eerste “opritje”, ik dacht dat Jean gezegd had dat het vlak was. Er volgt een hele snelle afdaling, bij sommigen geeft de teller bijna 80 aan!

Er volgt een prachtige rit door de Gorges de la Nesque. Tijdens deze tour wordt ons uitgelegd hoe het is gesteld met het geheugen van een goudvis ! In de klim naar Sault pakken Patrick H en Guilbert samen de bloemen, de rest volgt en groupe.

Op het terras voor hotel Le Louvre drinken we samen een glas bier. Iwan meent dat een voorbijganger hem bekend voor komt. Het blijkt later een gast van Huis aan de Rots te zijn. In de avonduren neemt Frankrijk revanche op Italië maar ik moet vaststellen dat onze groep hier weinig belangstelling voor heeft. De gedachten zijn bij morgen, de Mont Ventoux wacht op ons. Gezien de warmte van vandaag wordt besloten om vroeg aan onze klus te beginnen; 7.30 petit-dejeuner en om 8.30 uur le depart. Na een goede maaltijd gaan we (weer) vroeg naar bed.

De grote dag; Le Mont Ventoux

Ik schrik als ik de gordijnen van de hotelkamer open: het is mistig en de Ventoux is in geen velden of wegen te bekennen. Ook mijn kamergenoot Ger moet even slikken, hier hadden we niet opgerekend. Opeens hebben we het over regenjasje, arm- en beenstukken, haarband, allemaal spullen die tot op heden in onze reistas zijn blijven zitten. Maar goed, het is zoals het is en we komen tot de conclusie dat we wel zien hoe het vandaag gaat lopen.

Iedereen is tijdig aan het ontbijt en er wordt stevig gebunkert. Het valt me op dat het stil is, iedereen is met de Kale Berg bezig. Wat ik eerder over deze “puis” heb gelezen lijkt te gaan uikomen, de Ventoux heeft iets geheimzinnigs. Iwan heeft wat last van zijn maag maar klaagt niet.

Stipt 8.30 uur begeeft de complete groep, vandaag allemaal gekleed in een wielertrui met de frisse kleuren van L1, zich op weg naar de top van de Mont Ventoux. We hebben er voor gekozen om in eerste instantie de makkelijke route te nemen. In wielertermen noemt men de beklimming vanuit Sault: de mietjeskant!

Tot aan Chalet Reynard rijden we samen omhoog, het gaat prima, er wordt gelachen en gedold. Ook vandaag, ondanks dat het alweer de 5e fietsdag is, zit de sfeer en stemming er goed in. Vanaf het Chalet rijden we in hele dichte mist, je kunt geen vijf meter voor je uit kijken en dus ook niet genieten van het uitzicht. Ook de top is nergens te herkennen. Bij mist verwacht je geen wind, maar een paar kilometer onder de top waait het behoorlijk en merk je dat de wind en het stijgingspercentage het klimmen behoorlijk lastig maken. Doordat ik de wind willen mijden probeer ik bij Patrick H in de “achterzak”te kruipen, helaas breng ik Iwan hierdoor uit zijn cadans…..sorry. Iedereen komt prima boven, Jean en Jos zijn trots op hun prestatie, mooi om de euforie op het gezicht van hun beiden te zien. Jean heeft nog een verrassing in petto, hij trekt zowaar het echte Ventoux-Wielershirt aan dat hij enkele weken geleden via het web heeft aangeschaft. Een prachtig beeld dat natuurlijk wordt vastgelegd.

Na een hele reeks van groepsfoto’s en even snel is rondgekeken in de kiosk dalen 8 pedaleurs af naar Maulaucene. Maurice was zo verstandig om een droog zweethemdje aan te trekken. Ik raak snel achterop en ben even het spoor van de groep bijster, gelukkig hoor ik plotseling een schreeuw van mijn broer Breur, hij heeft op zijn jonger broertje gewacht hetgeen ik zeer waardeer. Beneden aangekomen verneem ik snelheden van ruim boven de 80 km hetgeen voor mij onbegrijpelijk is aangezien ik met 60 km al bijna van mijn fiets af waaide. Jean en Jos vermaken zich thans op de top van de Ventoux. Wij rijden van Maulaucene naar Bedoin om aldaar even een pauze in te lassen. De mist trekt op en je voelt dat het warm wordt. Na koffie, thee en cola beginnen we even naar 12.30 uur aan de 2e beklimming van de Ventoux. Ger weet ons te melden dat deze beklimming ook de zijde is die het profpeloton in diverse grote wedstrijden neemt. In de aanloop van de beklimming voel je de benauwdheid toenemen. Je kunt de beklimming in twee stukken in delen; van Bedion tot het Chalet Reynard is 15 km en vervolgens vanaf het Chalet tot boven is nog eens 6 km. Het eerste deel is vreselijk zwaar, continue klimmen tegen de 10 a 11 %, er is geen moment van rust mogelijk, je hebt geen enkel idee waar je bent omdat je tussen bomen en struiken rijdt. Vreselijk!

Aangekomen bij het Chalet moet ik vaststellen dat iedereen heel diep is moeten gaan en dat de gedane inspanningen zijn tol hebben geëist. Na wat verfrissing op het terras van het Chalet besluiten sommigen om nog naar de top te rijden om zo toch te kunnen genieten van het uitzicht. Iwan, de beide Pat’s, Jean en Jos rijden op hun gemak terug naar het hotel. De anderen starten voor de laatste 6 km, we banen ons een weg door het maanlandschap, halverwege worden er mooie foto’s gemaakt bij het beroemde monument van Tommy Simpson. Op de top aangekomen klim ik met Breur, Guilbert en Maurice naar het weerstation, we genieten van een prachtig en drukwekkend landschap. Met een voldaan gevoel fietsen we samen terug naar ons hotel en voegen ons op het terras bij onze kompanen om een glas te pakken. Ook de gast van Iwan sluit nog even aan. Sommigen doen aansluitend wat inkopen voor het thuisfront. Rond 20.00 uur schuiven we buiten aan voor het afsluitende diner. Nadat Maurice nog eens onze belevenissen van de afgelopen vijf dagen heeft laten passeren overhandig ik alle pedaleurs een mooie herinneringsplaquette.

Ik complimenteer alle deelnemers en mijn medeorganisatoren voor hun vriendschappelijke houding, betrokkenheid en inzet. We toasten samen op een fantastische fietsvakantie. Als klap op de vuurpijl nodigt Iwan ons uit eind oktober in Huis aan de Rots om onder het genot van een hapje en een drankje na te praten over deze hele mooie fietsdagen.

Om 23.30 uur val ik meer dan voldaan in slaap.

Terug naar huis

Rond 8.00 uur is het een drukte van jewelste op het marktplein, we zijn volop aan het pakken en moeten passen en meten om alle bagage ondergebracht te krijgen. We nemen afscheid van onze gastvrije hotelier en gaan op weg voor de terugreis. Twee auto’s moeten brandstof bijvullen, bij het eerste locale tankstation wat we aandoen blijkt de diesel te zijn uitverkocht!

In onze auto’s is het de eerste uren van de reis erg stil, iedereen is vermoeid en denkt terug aan de afgelopen dagen. De beelden van de Bonette, Cayolle, Champs, Allos, Vars, de Gorges en de Ventoux passeren in ieders gedachten. Na een snelle lunch voorbij Lyon maken we ons op voor de “middagetappe”. Maurice heeft inmiddels bericht ontvangen dat zijn Peugeot is hersteld en dient te worden opgehaald bij de garage waar ze hem zaterdag hebben achtergelaten. Het zal wat extra tijd kosten. De anderen rijden door en wachten in Luxemburg. Na een snelle hap rijden Iwan en Patrick door, Iwan heeft verplichtingen naar een groep hotelgasten. Nadat we om 19.30 uur vertrekken voor het laatste stuk van de terugreis lopen al vrij snel vast in een hele lange file. We besluiten de TomTom in te schakelen en binnendoor te rijden. Het wordt een puzzelrit en de vermoeidheid begint ons parten te spelen.

Om 22.15 uur arriveren we in Yzeren, we zijn doodop maar………….heel voldaan en tevreden over de afgelopen fietsvakantie. Het was top.

The day after

Als ik zaterdagochtend ontwaak realiseer ik mij dat ik vandaag niet op de fiets hoef. Ik ben immers weer thuis en er is een einde gekomen aan een mooie fietsvakantie. Tijdens het ontbijt met Mariëlle en de boys vertel ik mijn belevenissen en ervaringen. Ik beloof hen om een keer samen naar de Mont Ventoux te gaan. In de loop van de morgen begin ik alles op te ruimen. Ger komt al vroeg zijn fiets ophalen en we vertellen samen nog over de achterliggende dagen. Ook Guilbert loop binnen en spreekt zijn voldoening uit.

Rond het middaguur krijg ik bezoek van de beide Patrick’s. Ze komen een set wielen ophalen en onder het genot van een kopje koffie praten we gezellig na.

Ik merk dat ik vermoeid ben en ga zaterdagavond op tijd naar bed. Tijdens deze nachtrust droom ik over de komende jaarvergadering, er wordt druk gefilosofeerd wat een goede bestemming zou kunnen zijn voor het fietsuitstapje in ………….2007!

Valkenburg aan de Geul, oktober 2006.

Ton Jacobs