Tour des Alpes & Ventoux (2)

Op grote hoogte: Col de la Bonette

Zondagochtend ben ik al vroeg wakker, mijn kamergenoot Gerrie is nog in diepe rust. Ik sta voorzichtig op en open de gordijnen; een stralend blauwe hemel…………gelukkig ! Rond 9.00 uur verzamelt iedereen op het zonovergoten terras van ons hotel. De pechvogels van gisteren zien er goed uit. Unaniem wordt besloten om het programma te wijzigen, vandaag geen Vars maar een “korte” rit naar de Bonette. Tijdens het ontbijt volgen enkele praktische mededelingen en ontvangen alle pedaleurs een fraai wielershirt met de opdruk “Tour des Alpes & Ventoux“ . Om de teamgeest nog wat extra te versterken is er voor iedereen ook nog een poloshirt met de eerder genoemde opdruk. De gezichten zeggen genoeg, iedereen vind dit toppie!

Prachtige herinneringen aan onze fietsvakantie in 2006 rondom Barcelonnette en bij de Mont Ventoux zijn te vinden in een drietal albums door te klikken op onderstaande foto's.

Naar later blijkt is deze outfit voor sommigen van ons een soort relekwie. Vlak voor het vertrek constateert Breur een scheur in zijn achtervelg, hij vindt het vooralsnog geen probleem.

Rond de klok van 10.30 uur begeeft het blauwe peleton zich richting Jausiers, aan de voet van de Bonette wordt even gestopt voor een groepsfoto. De nerveusiteit is merkbaar, enkele pedaleurs kunnen zich nauwelijks bedwingen om even te poseren. Om klokslag 11.00 uur beginnen we aan de naar later blijkt vreselijk lange en deels steile beklimming van de Bonette. Het bij elkaar houden van de groep is moeilijk, Jean en Jos kiezen voor hun eigen tempo. De rest trekt zich langzaam omhoog. Al vrij snel valt ook deze groep uit elkaar. In groepjes of helemaal alleen wordt een gevecht geleverd tegen de hoogst bereikbare col van de Alpen. In mijn groepje heeft Patrick H problemen met zijn versnellingsapparaat, hij is er ongerust door. Bij het bereiken van de oude kazernes zien we Maurice wegrijden, ik krijg de indruk of hij even naar de winkel gaat, zo gemakkelijk en soepel! Samen met Iwan en Patrick H zwoeg ik verder. Als ik in een bocht naar beneden kijk zie ik Guilbert en Patrick L in volle inspanning, nog iets lager zie ik Ger met openhangend shirt. Ik vraag mij af hoe het met broer Breur, Jean en Jos is.

De laatste kilometers zijn heel steil en doen pijn. Gelukkig zijn we boven. Maurice wacht ons op bij het monument. We geven elkaar de hand. Een voor een druppelen de mannen binnen, voor de een is het meegevallen voor de ander is het tegengevallen. Het is tijd om te genieten van het prachtige uitzicht. We zitten samen in de zon rondom de gedenksteen van de Col de la Bonette, er worden foto’s gemaakt. Ik zie iedereen op zijn eigen manier genieten, het is gelukt we hebben de 2802 m hoge Bonette overwonnen.

Rond 13.30 dalen we af, de gebroeders L, Patrick en Guilbert laten zich als stenen naar beneden vallen, de rest volgt in eigen snelheid. Beneden wordt er gewacht, er komt een bericht dat Jos een spaak kapot heeft van zijn achterwiel. Samen met Iwan besluit ik om snel naar het hotel te gaan, de auto te nemen en om Jos in de afdaling op te pikken. Toen wij met de auto aankwamen blijkt dat Jos toch naar beneden is gereden en inmiddels is aangeschoven voor de lunch. Het is warm, er wordt zich te goed gedaan aan een assiette jambon in combinatie met pizza, de eerste verhalen komen los van dit “korte” ritje.

Aansluitend laden wij de fiets van Jos in de auto en keren we terug naar het hotel. Guilbert en Ger hebben besloten om de beklimming naar Pra-Loup te doen. Later in de middag rij ik samen met Breur en PatricK H ook naar Pra-Loup; een mooie klim naar een uitgestorven wintersportoord.

Rond 20.00 uur schuiven 10 pedaleurs voor een smaakvol diner in restaurant Les Voutes. Er wordt heerlijk gegeten en gezellig gekeuveld. De stemming is opperbest, de ergernis van de autopech is vergeten. We besluiten om de route van morgen om te draaien dit ivm de daadwerkelijke werkzaamheden aan de voet van de Allos. Rond 23.00 uur leg ik mijn hoofd op het kussen. Het was een hele mooie dag!

Les routes des trois cols

We ontbijten op het zonovergoten terras van ons hotel. Het is een prachtig gezicht om alle pedaleurs, gekleed in onze lichtblauwe team-polo, zich te goed zien doen aan een rijk ontbijt. Patrick L heeft telefonisch contact met zijn bedrijfsleider die hij laat weten alleen belangstelling te hebben voor positieve berichten.

Om 9.30 uur vertrekken we voor onze tweede rit. Jean en Jos hebben besloten om een rustdag te nemen en volgen ons in de auto. De aanloop naar de Col de Cayolle is prachtig, er is nauwelijks verkeer, we rijden tussen hoge kloven, en genieten van het vallende bergwater. Hier doen we het toch allemaal voor ! Patrick L rijdt halverwege deze col lek, hij wil snel een wiel wisselen. We komen tot de conclusie dat we de reservewielen zijn vergeten, Jean bedenkt zich geen moment en rijdt terug naar het hotel. Het ploegleidersvak blijkt meer te zijn dan alleen achter de coureurs te rijden. Wij gaan weer op weg, Breur is “ontsnapt” bij het omleggen van het bandje, hij pakt de volle punten voor de bergtrui boven aan de Cayolle. Ger is hersteld van de Bonette en rijdt heel goed omhoog.

Nadat we een groepsfoto hebben gemaakt bij de gedenksteen van deze col en ons tegoed hebben gedaan aan frisdrank en andere zoetigheid dalen we af richting Colmars. Na een scherpe bocht naar rechts staat opeens de Col des Champs voor ons. Een lastig klim waardoor de groep snel uit elkaar valt. Ik vorm samen met Iwan, Partrick, Guilbert en Maurice een groepje. Om de spanning een beetje te breken vraag ik aan mijn mede-pedaleurs of iemand een leuk mopje kent, er is weinig respons. Ook een stuk vers geasfalteerde weg biedt weinig afleiding. Ik probeer Patrick H te temperen, hij moet altijd even op pedalen om de spanning op de spieren te houden, zo zegt hij ons. We komen ook hier samen boven. Als Ger boven komt heeft hij niets te missen, ik ken hem goed genoeg om te zien dat hij heel diep is moeten gaan. Aansluitend komt Breur met Patrick L boven, ze hebben halverwege samen een verbond gesloten en hebben deze klus goed geklaard. Ze ogen fris. Ik ben trots op mijn broer. Inmiddels is het rond 13.34 uur, het is bloedheet. Ook hier geen restaurant of tentje op de top, wat zijn we blij dat Jean en Jos ons begeleiden met de auto. Het water en de frisdrank is een verademing. Na te zijn bijgekomen van de inspanningen en te hebben genoten van de prachtige vergezichten beginnen we aan de moeilijke afdaling naar Colmars.

Het plan om in Colmars te lunchen valt in duigen, het is inmiddels rond de klok van drie en alle horecagelegenheden zijn op dit tijdstip gesloten. We rijden door richting Allos, weer wegwerkzaamheden ! Vlak voor de klim hebben onze begeleiders een tentje gevonden om een hapje te eten. We doen ons tegoed aan Croque Monsieurs, Patrick H beperkt zich tot een glas bier.

Breur en Patrick L rijden iets eerder weg, de rest zet samen de klim voort. Het waait behoorlijk op kop. We passeren de wintersportplaats Allos. Onze ploegleiders blijken ook nog topfotografen te zijn, Jean klimt zelfs op een viaduct om ons op de plaat vast te leggen. We komen verdeeld boven op de Allos, doornat van de zweet en getekend in onze gezichten. Het klimmen zit erop voor vandaag. Er volgt een fantastische afdaling met een ongelofelijk mooi uitzicht. Gelukkig is de brug open, we hebben geen last van de wegwerkzaamheden. Beneden wordt gewacht en we rijden in groep naar het hotel. We hebben er bijna 130 km en ruim 3.500 hoogtemeters opzetten, chapeau voor de coureurs en de begeleiders.

Na een heerlijke douche is het tijd om te rusten, sommigen liggen op bed anderen nemen een terrasje in het centrum van Barcelonnette. Rond 19.00 heeft iedereen dit terras gevonden en zitten we heel gezellig bij elkaar. Aansluitend weer een heerlijk diner, het is gezellig, de sfeer is goed. Een klein groepje pakt nog een slaapmutsje in een leuk cafeetje in het centrum. Ook vanavond wordt het niet laat en rond 23.00 uur zoekt iedereen zijn bed op. Op dat moment weten we nog niet dat onze immer behulpzame Patrick uit Yzeren in de loop van de nacht andere hotelgasten gaat helpen bij het openen van de hotel-deur, vanuit de duisternis roept hij hen toe: “2512 hekje”.

Le route de Vars

Als ik ontwaak moet ik even nadenken welke dag het is….. het is al dinsdag. Ook vandaag is het prachtig weer. Patrick L heeft slecht geslapen en voelt zich grieperig. Na het ontbijt besluit Breur even naar de fietsenwinkel te gaan in verband met zijn gespleten velg, hij komt een half uur later terug met een set splinternieuwe wielen. Mede hierdoor vertrekken we met enige vertraging. Maurice heeft zich beschikbaar gesteld om de volgauto te bemannen hetgeen voor iedereen een behoorlijke geruststelling is. Na een paar kilometer rijdt Patrick L weer lek, waar is die volgwagen nu?

Kort voor de voet van de Vars zetten de gebroeders Linckens de zaak op scherp, Pat versneld en trekt de groep in een mum van tijd uit elkaar. Iwan spoort hem aan om het tempo hoog te houden. Ik vraag mij af wat hier de bedoeling van is maar ik heb al snel in de gaten de ze een coupe willen plegen. Na 1 km klimmen ontstaat een groepje met Iwan, Patrick H, Guilbert en ikzelf. Iwan wil ook nu de zweep erover maar…………. in het eerstvolgende steil stuk moet hij lossen. Ik rij samen met Patrick H. door, ik vind het nu geen moment om te wachten, de strijd is immers losgebarsten. Zodra Iwan bovenkomt geeft hij mij een hand, een mooi sportief gebaar van hem. Iedereen komt goed boven, Jean en Jos doen het fantastisch. Wat mij ook opvalt is dat Guilbert steeds beter en makkelijker begint te fietsen. Er wordt een groepsfoto gemaakt bij het gedenkteken van de Vars. Ook de drie stellen broers worden op de foto vastgelegd. Alvorens we afdalen klinkt de melodie van Beppie Kraft, de stemming is opperbest.

Breur heeft honger maar moet even geduld hebben met eten, eerst in Embrun vinden we een geschikt, in de schaduw gelegen, terras. We vleien ons neer en genieten van de pizza, spaghetti en zalm. Tussendoor gaat onze Pat nog even op zoek naar sigaretten. Rond 14.30 uur stappen we op voor de laatste 50 km. Bij Jean begint de zalm al snel op te spelen, hij voelt zich beroerd en moet helaas afstappen. Er volgt een prachtige rit langs Le Sauce du Lac en La Lauzet-Ubaye. Ik weet zeker dat de meeste pedaleurs hier liever even pootje gingen baden dan in deze hitte te fietsen, het is ruim 35º. Jos nestelt zich op kop en toont vandaag in goede vorm te zijn. de laatste 10 km zijn meerdere ravitailleringplaatsen ingelast, Maurice en Jean hebben handen te kort om bidons met water aan de coureurs aan te reiken. De handigheid en kunsten in het aannemen van drank door de in ons midden zijnde voormalige amateurs geeft je het gevoel dat je “in de koers” zit.

Het is ruim over half zes als we samen Barcelonnette binnenrijden. Niemand had vooraf gedacht dat dit zo een zware en slopend rit zou zijn of…….. misschien Maurice toch. Na aankomst worden de fietsen meteen in de bus geladen behalve die van Breur die heeft namelijk besloten om nog gauw even een compact te laten monteren. Hij kan de fiets morgenvroeg ophalen.

Tijdens het diner vloeit de drank rijkelijk, er wordt getoast op drie mooi dagen in de Alpen. Het doet mij veel plezier te kunnen vaststellen dat de groep eenheid uitstraalt en op een bijzonder leuke manier met elkaar optrekt. Ik hoop dat iedereen er zo over denkt.